چون جشن عروسى حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه علیها برگزار شد و خواستند كه آن عروس بى همتا را به خانه سعادت و بخت ببرند، جبرئیل ، میكائیل و اسرافیل علیهم السلام به همراه هفتاد هزار فرشته در مشایعت آن عروس شركت كردند.
پس مركب حضرت رسول صلّلى اللّه علیه و آله را كه به نام دُلدُل معروف بود آوردند و عروس را برآن سوار نمودند.
و لِجام آن را جبرئیل علیه السلام در دست گرفت و اسرافیل كنار مركب مواظب عروس بود و میكائیل نیز مُشک و عنبر دود مى كرد.
هنگام حركت عروس از منزل پدر به سوى منزل سعادت یعنى خانه شوهر جبرئیل تكبیر مى گفت و دیگر همراهان و مشایعت كنندگان نیز مى گفتند: ((اللّه اكبر)). و از همان زمان بود كه شعار تكبیر و صلوات در مجالس عروسى و جشن هاى مذهبى مرسوم گردید.
در برخى از روایات گفته شده كه در شب عروسى ، یك ظرف شیر توسّط حضرت رسول صلّلى اللّه علیه و آله براى عروس و داماد فرستاده شد و فرمود كه آن را بیاشامند. و در بعضى دیگر از روایات چنین آمده است كه صبح عروسى ، خود حضرت رسول براى عروس و داماد شیر آورد و فرمود: بیاشامید .
صبح عروسى ، پدر عروس جهت دیدار داماد و عروس به منزل ایشان تشریف آورد و ضمن تبریك و تهنیت و بیان تذكّراتى به هر دو نفر، فرمود:
فاطمه جان ! تو را به شخصى شوهر دادم ، كه سرور تمام صالحان و نیكان دنیا و آخرت مى باشد.
و سپس خطاب به داماد كرد و فرمود: این دخترم بسیار عزیز است ، پس هر كه او را گرامى دارد، مرا گرامى داشته و هر كه به او توهین نماید، مرا توهین كرده است . و نیز فرمود: خداوند، زمین را مهریّه و صداق دخترم فاطمه قرار داد؛ پس هر كه روى زمین راه رود و مخالف وى باشد، همانا غاصب خواهد بود.
